Eigenlijk weten we allemaal wel dat onze paarden heel gevoelige dieren zijn, die soms kunnen reageren op – voor ons – onzichtbare dingen. De zogenaamde ‘spoken’. Ze volgen daarin hun instinct. Het is wat hen doet ‘overleven’.

Maar realiseer je je ook dat die ‘onzichtbare spoken’ ook van jezelf afkomstig kunnen zijn?Mogelijke triggers voor je paard kunnen zijn: je hartslag die verhoogt, je ademhaling die stokt of versnelt, je spieren die zich opspannen. Allemaal tekenen van spanning, waar we ons heel vaak niet eens van bewust zijn.

Je denkt dan dat je kalm bent, maar je paard ‘voelt’ gewoon dat het een façade is. Het voelt dat je je sterk ‘probeert’ te houden, moedig ‘probeert’ te zijn, kalm ‘probeert’ te blijven…. maar dat je het eigenlijk niet bent. Je paard pikt de signalen die je zelf negeert of probeert te onderdrukken op, of je dat nu wil en leuk vindt of niet.

Dat werd gisteren tijdens een les heel duidelijk.Wanneer de ruiter opstapte, vertoonde het paard vrijwel onmiddellijk een grote vluchtreactie. Zowel paard als ruiter raakten echt in paniek waardoor instructies niet meer binnen kwamen (wat overigens heel normaal is wanneer paniek toeslaat).

Ik zoek steeds naar oplossingen en tracht veiligheid te creëren/herstellen voor zowel de paarden als de ruiters. Ik ga dus na wat er kan bijdragen aan het gevoel van veiligheid. In dit geval was dat, dat ik het paard eerst even zou rijden.

Dus zo gezegd, zo gedaan.Ik stap op: niks aan de hand.Stap – draf – galop: niks aan de hand.Gekke toeren en posities op het paard aannemen in de verschillende gangen om een reactie uit te lokken: niks aan de hand.(Maar angst of spanning… dat kon ik natuurlijk niet simuleren.)

Dit stelde de eigenaar al een beetje gerust.Toch was ze nog bezorgd en bang dat hij opnieuw zou gaan lopen. Na even praten kwamen we tot de conclusie dat ze zich veiliger zou voelen in de roundpen: die is kleiner en eigenlijk kan het paard daar alleen maar in rondlopen. Bovendien zou ik kunnen ingrijpen wanneer het zou escaleren, omdat het paard grondwerk en werken in de roundpen goed kent.

De eerste oefeningen in stap gingen goed.Het vertrouwen tussen paard en ruiter was beschadigd geraakt door een aantal incidenten en valpartijen. Dit was ook de reden waarom ze mijn hulp hadden ingeroepen: enerzijds om het paard te trainen, anderzijds om het vertrouwen tussen de ruiter en het paard terug op te bouwen. Ik startte dus met oefeningen rond het opbouwen van vertrouwen. De oefening die ik voorstelde, hield in dat de ruiter de teugels los moest laten en dat we het liedje ‘hoofd – schouders – knie en teen’ zouden zingen en uitbeelden van in het zadel. Een favoriet bij de kindjes die ‘paardengewenning’ doen, maar ook heel goede oefening voor ‘relatietherapie’ tussen ruiter en paard.

Alleen al bij de suggestie van de oefening reageerde het paard al door te versnellen. Niet zo explosief als eerst, maar toch heel duidelijk. Het paard sprak voor zijn ruiter. Eigenlijk gaf de oefening haar stress en spanning. Haar hartslag versnelde, haar spieren spanden zich op… en daar reageerde haar paard op.

Dit inzicht, vanuit de ervaring (want weten is iets anders dan voelen/ervaren), veranderde de situatie.
‘Mijn paard reageert door te versnellen wanneer mijn hartslag omhoog gaat. Het onzichtbare spook… ben ikzelf’ Dat was zo’n belangrijk inzicht voor deze ruiter.

Door dit inzicht, kon de ruiter zichzelf nadien beter reguleren. Ze wist heel goed wat ze moest doen om haar hartslag te laten dalen: ademen! En plots keerde de rust terug en konden we afstemmen over wat wél mogelijk was. Wat een eerste stap zou kunnen zijn. En die eerste stap was de oefening met één hand doen en de teugels met het andere hand nog vast houden.

Wat een overwinningen voor deze ruiter in deze les!
Want ze was in staat om:

• na een slechte start, toch opnieuw de moed vinden om op te stappen en opnieuw te proberen
• grenzen aangeven en aangeven wanneer het te spannend werd
• door de ervaring zelf tot inzicht komen én toegang krijgen tot hulpbronnen om aan zelfregulatie te doen
• zich open stellen om heel voorzichtig de grenzen op te zoeken en exploreren wat mogelijk is

Wat prachtig was het om nadien de glimlach op het gezicht van deze ruiter te mogen zien.
Daar doe ik het voor!

Wil je na een ongeval of incident het vertrouwen en de band met je paard herstellen? Daar help ik jou heel graag mee! We nemen zowel het luik ‘paardentraining’ als het luik ‘herstellen van vertrouwen’ mee in onze aanpak. Ik help heel graag zowel ruiter als het paard om (opnieuw) vertrouwen en connectie te vinden… met zichzelf en met elkaar.

Neem nu de eerste stap en vul onderstaand contactformulier in:

<div class="_form_33"></div><script src="https://horseconnection.activehosted.com/f/embed.php?id=33" type="text/javascript" charset="utf-8"></script>