‘Emoties hebben geen plaats bij paardrijden en omgaan met paarden.’
‘Je paard mag vanbinnen doodgaan, zolang hij het maar niet toont en doet wat je vraagt’
Werden deze stellingen er bij jou ook zowat ingedrild?
Geloof je deze stellingen?
Bij mij werden ze er echt ingedrild, én ik heb ze ook lange tijd echt geloofd.
Afgelopen weekend werd ik er weer mee geconfronteerd tijdens een clinic, waar ze zowat letterlijk gezegd werden.
Als je ze gelooft, dan is het mogelijk dat je enorm getriggerd zal worden in je overtuiging door wat ik nu zal schrijven of dat je zelfs volledig afhaakt. Ik nodig je uit om te onderzoeken wat het met je doet, welke gewaarwordingen, gevoelens, gedachten en ‘neigingen’ het bij je oproept.
Want… voor mij zijn die ‘uitspraken’ de grootste bullshit die er is.
Excuse my language.
Mijn visie?
Emoties dienen (h)erkend te worden, zowel bij ruiters als bij paarden.
Wanneer je dat niet doet, en dus geen plaats geeft aan emoties of verlangt dat ze onderdrukt worden, begeef je je op de piste van (her)traumatisering. En ja, ik zeg het even gewoon zoals het is want ik heb er genoeg van dat er omheen wordt gepraat.
Even een paar andere vragen:
- Heb je liever een paard dat zijn spanning onderdrukt en niet toont en dus gewoon doet wat je vraagt?
Of een paard dat zich werkelijk veilig voelt en ontspannen is en vandaaruit de samenwerking met je aangaat? - Wil je liever je emoties blijven onderdrukken en ze dus geen plaats geven ‘omdat dat zo hoort’ of ‘omdat je niet tot last wil zijn’ of ‘omdat het oncomfortabel aanvoelt’?
Of wil je ermee leren omgaan en ze leren zien als belangrijke boodschappen van je lichaam over welke behoefte eronder schuilgaat?
Wat ik hoorde op de clinic maakte me boos, woedend, ziedend, furieus … en ook enorm verdrietig.
Mijn eerste ‘overlevingsstrategie’ is dan mezelf in twijfel gaan trekken.
Gedachten die dan door mijn hoofd gaan zijn:
- ‘Ben ik dan toch verkeerd bezig?’
- ‘Zie ik dingen dan toch niet zo helder als ik dacht?’
- ‘Moet het dan toch op die manier?’
Gewaarwordingen in mijn lichaam waren als een kolkende, woeste zee in mijn lijf en een verdoofd hoofd dat niet helder meer kon denken.
Behalve woede en verdriet was er ook schaamte.
Over die schaamte wil ik nog iets meer vertellen, want schaamte is een traumareactie en onze eerste ‘neiging’ is dan vooral er niet over te praten. Dus ik doorbreek de stilte via deze weg.
Waar ik me over schaam is dat:
- ik op het moment zelf, wanneer ik zoiets hoor en zie gebeuren, ik mijn mond hou.
- het me uit mijn balans haalt.
- ik in de filmpjes die ik bekeken had van deze trainer, de signalen niet herkend had dat het om een ‘onderdrukkende’ trainingsmethode ging.
- dat het me deed twijfelen aan mezelf en aan wat ik de afgelopen jaren mocht leren over o.a. de polyvagaaltheorie, hechtingstheorie, systeemtheorie, traumapsychologie, …
Deze wetenschappelijk onderbouwde theorieën bekrachtigen mij in mijn gevoel dat deze uitspraken/overtuigingen die binnen bepaalde ‘trainingsmethodes’ heersen, niet waar hoeven te zijn. Op die manier werken met paarden en mensen houdt een traumareactie in stand van zowel mens als paard. Het vertrekpunt is steeds onveiligheid.
Ik ben vroegtijdig naar huis gekomen. Ik wilde niet langer blijven en aanhoren en aanzien hoe paarden naar een staat van ‘aangeleerde hulpeloosheid’ werden gebracht. Waarin ze afgestraft werden wanneer ze hun stem lieten ‘horen’ in de vorm van gedrag.
Nu, na twee dagen, ben ik een beetje bekomen.
Ik WEET, VOEL, ADEM opnieuw dat het anders kan.
De zelftwijfel is opnieuw omgezet naar motivatie en drive om het anders te doen met mijn paarden en klanten.
Ik weet nog niet altijd hoe dat dan precies in de praktijk om te zetten, richting paarden en richting mensen. Dat is het pad dat ik op dit moment bewandel, waar ik elke dag nieuwe ontdekkingen doe, soms vol bewondering, soms vol afschuw, zoals afgelopen weekend.
En nu ben ik vooral benieuwd naar wat deze stellingen bij jou oproepen.
En wat mijn visie daarop bij jou in beweging zet.
En ook of sommige van mijn ‘overlevingsreacties’ herkenbaar zijn voor jou?
Wil je dat met me delen?
Dat kan gewoon door te replyen op deze mail!
___
En oh ja!
11 juni is het opendeurdag bij Horse Connection.
Via verschillende demo’s toon ik dan hoe ik in de praktijk ‘in verbinding’ ga met paarden.
Meer info terugvinden en aanmelden kan via:
https://www.horseconnection.be/opendeurdag-2023/