Vandaag deel ik een persoonlijk verhaal over het trainingsproces met trainingspaard Peppy, een vierjarige Appaloosa-ruin die bij mij in training staat om ‘zadelmak’ gemaakt te worden.

Nadat ik zelf een blessure had opgelopen, werd de training van Peppy ongeveer 2 maanden ‘on hold’ gezed.

Een Onverwachte Onderbreking

Wie mijn werk volgt, weet dat ik eind maart een ongeval heb gehad met Peppy, waarbij ik mijn kruisband van mijn linkerknie heb afgescheurd. Peppy was toen pas anderhalve week bij mij in training. Door mijn blessure heeft Peppy een pauze van bijna twee maanden gehad en is nu terug om de training voort te zetten. Hoewel ik zelf nog niet volledig hersteld ben, kan ik mijn werk weer hervatten en ben ik klaar om met Peppy aan de slag te gaan.

De Herstart van de Training

Toen Peppy terugkwam, was ik van plan om de training op te pakken waar we geëindigd waren. We waren toen bezig met zadelgewenning en singeldruk, dus ik dacht dat we daar gewoon konden doorgaan. Echter, dat bleek een vergissing. Tijdens de eerste trainingssessie begon Peppy te bokken en te springen zodra hij de singeldruk voelde, wat aangaf dat hij opnieuw moest wennen aan deze stappen.

Vertrouwen en Geduld

Het incident maakte duidelijk dat ik helemaal opnieuw moest beginnen met het laten wennen aan de onderlegger, de singel en de singeldruk. Ik besefte dat ik Peppy’s vertrouwen had geschaad door te snel te willen gaan. Daarom begon ik weer vanaf het begin, stapje voor stapje.

In de afgelopen anderhalve week heb ik me gericht op het opnieuw introduceren van de pad en de singel. Eerst liet ik Peppy ruiken aan de pad, vervolgens aanraken met de pad op zijn lichaam, en daarna de pad over zijn rug leggen. Hetzelfde proces volgde ik met de longeersingel: eerst zonder pad, dan langzaam aanspannen, en vervolgens de combinatie van de longeersingel met de pad. Peppy voelt zich nu veilig en comfortabel met de pad op zijn rug en de longeersingel aangesingeld.

Mijn Visie op Desensibilisatie

Hoewel desensibilisatie vaak wordt gezien als een cruciaal onderdeel van het trainingsproces, ben ik voorzichtig met het concept. In plaats van het paard te leren niet meer te reageren op externe prikkels, geloof ik dat het essentieel is om het paard te leren om op een kalme en zelfverzekerde manier met deze prikkels om te gaan. Het doel is niet om de reactie te elimineren, maar om het paard te helpen omgaan met stressvolle situaties en te reageren op een manier die veilig en beheerst is. Daarom focus ik op het opbouwen van vertrouwen en het bieden van positieve ervaringen, zodat het paard leert om zelfverzekerd en veerkrachtig te zijn in verschillende omstandigheden.

Het Vermijden van Aangeleerde Hulpeloosheid

Bij het zadelmak maken van een paard is het belangrijk om aangeleerde hulpeloosheid te vermijden. Dit laatste is een toestand waarin een paard apathisch wordt en niet meer reageert op prikkels door herhaalde blootstelling aan negatieve ervaringen zonder ontsnappingsmogelijkheid. Dit willen we absoluut vermijden. Aangeleerde hulpeloosheid is een overlevingsrespons, en kan een gevolg zijn van op een verkeerde manier te ‘desensibiliseren’.

Aangeleerde hulpeloosheid herken je aan tekenen zoals apathisch gedrag, staren, verminderde eetlust, en minder interactie met de omgeving. Wanneer je aangeleerde hulpeloosheid wil vermijden, en dus net de veerkracht en het zelfvertrouwen van je paard wil stimuleren, dan is het cruciaal om het paard stap voor stap te trainen en te letten op kalmerende signalen zoals likken en kauwen, knipperen, de hoofd laten zakken, en oren draaien. Dit doen paarden om zichzelf te reguleren en stress te verminderen.

Vooruitgang en Toekomstige Stappen

Het trainingsproces van Peppy wordt zorgvuldig opgebouwd. We zullen hem binnenkort introduceren aan de vlag, die ik gebruik vanwege de onvoorspelbaarheid en het geluid. Daarna werken we met dubbele lijnen om het sturen vanaf de grond te oefenen. Pas als alles goed gaat, zetten we de stap naar rijden. Ik zorg ervoor dat Peppy eerst zonder zadel gewend raakt aan mijn gewicht door over zijn rug te hangen voordat ik echt ga rijden.

Hoewel het ongeluk met Peppy een tegenslag was, hebben we veel geleerd en bouwen we nu stap voor stap weer vertrouwen op. Nu, anderhalve week na de herstart van zijn training, vind hij de onderlegger gewoon weer lekker interessant, stoort de singeldruk hem niet meer en vindt hij de vlag vooral een leuk speeltje.

Wil jij het zelfvertrouwen van jou en/of jouw paard een boost geven komende zomer?
Dan zijn de Connection Boosters iets voor jullie!
Dit zijn driedaagse stages waarin ik samen met mens en paard werk aan communicatie, samenwerking en relatie. Details hierover vind je via: https://www.horseconnection.be/connection-booster-stage/

Bedankt voor het lezen en tot de volgende keer!