We willen een zo goed als mogelijke ruiter zijn voor ons paard….
Een beetje gebalanceerd perfectionisme kan geen kwaad omdat het ons drijft om het beste uit onszelf en ons paard te halen, maar wanneer het doorslaat dan kan het wel een probleem vormen!

Ik weet nog hoe gefrustreerd ik raakte enkele jaren geleden toen Shadow de  galopwissel maar niet onder de knie leek te krijgen. Ik sloeg een beetje door in het trainen van de galopwissels en wou dat Shadow alles perfect deed: zijn hoofd en halshouding perfect, nageeflijk, in frame, verzameld, recht in zijn lichaam, niet te snel en niet te traag gaan, niet versnellen na de wissel, geen break of gait, wissel in 1 tel, …

Al die dingen zijn onderdeel van een perfect uitgevoerde wissel.
Maar wanneer je paard het moeilijk heeft, helpt het micro-managen van al die verschillende dingen binnen de moeilijke oefening je niet. Integendeel, Shadow kreeg meer en meer een degout ervan en bij mij zakte de moed in de schoenen. Het leek gewoon zo uitzichtloos en hopeloos voor mij dat ik stopte met wedstrijden rijden met Shadow en hij zelfs een hele tijd te koop heeft gestaan. Dat is nu zo’n vijf jaar geleden.

Intussen heb ik veel geleerd.
En vooral veel aan mezelf gewerkt. Persoonlijke ontwikkeling noemt dat dan, met coaching en therapie en zelfs zelf opleidingen hierin heb afgerond. En ja dat was ongelooflijk spannend én confronterend om zo in de spiegel te kijken.

Het is voor mij nu nog onmogelijk om dingen los van elkaar te zien.
Je neemt je ‘copingstrategieën’ uit je gewone leven mee naar je paard.
Bij mij was dat onder andere perfectionisme en micro-managing in de hoop ‘controle’ te houden. Ik liep als het ware vooruit op zaken die nog niet gebeurt waren in de hoop dat ze ook niet zouden gebeuren. Vooral fouten maken was voor mij écht verschrikkelijk. Ik was dan zo bang voor de oordelen van anderen.

Door de perfectie los te laten en Shadow  (en mezelf) fouten te laten maken in de wissel, hebben wij het uiteindelijk wel onder de knie gekregen.

Onderzoek eens voor jezelf: welke rol speelt perfectionisme bij jou in de relatie tussen jou en je paard? Wat doet het met jou als je verwacht of vraagt van je paard om het “perfect” te doen? En wat vraagt het van jou als ruiter? En welke impact heeft het op je paard?

Vaak merk ik in de praktijk dat perfectionisme zorgt voor stress voor zowel jou en je paard, en juist voor minder plezier en ontspanning.

En wanneer is het eigenlijk perfect….? Het is namelijk een verwachting die we zelf creëren.

Als je vragen hebt, of iets met me wil delen hoor ik het heel graag!