Vooroordelen… we hebben ze allemaal, ook al geven we dat niet zo heel graag toe. Soms hebben we ze ook onbewust, of nemen we ze over uit mensen uit onze directe omgeving zoals onze ouders of in het geval van paarden en paardrijden van onze stalgenoten, instructeurs, trainers en hoe het er over het algemeen aan toe gaat in de paardensport.

Op een andere manier denken, tegen de stroom in gaan, houdt een risico in dat je er niet bij hoort.
Erbij horen, ergens ‘thuis horen, connectie met andere mensen, is een basisbehoefte.
Wanneer die basisbehoefte in het gedrang komt, dan botsen we heel vaak op weerstand.
Dus ook op weerstand rond hoe ‘anderen’ hun training aanpakken.
Dat kunnen andere disciplines zijn, of andere trainingsmethodes.

En ja, ook ik ben een mens en heb soms vooroordelen!
Zoals die over R+ training, al is de term ‘clickertraining’ misschien beter gekend. Jarenlang vond ik gans dat clickergebeuren iets heel erg zweverigs een geen ‘serieuze’ training, al zeker niet voor paarden. Een vooroordeel, want ik had zelf nog nooit op die manier met paarden gewerkt.

Omdat ik de laatste jaren me meer en meer heb verdiept in stress en trauma bij mens en paard, en hoe je de veerkracht of het ‘venster van stresstolerantie’ bij beiden kan vergroten, kwam positieve bekrachtiging van gewenst gedrag door belonen door middel van voer, een krabbeltje, een aaitje, … steeds harder aan mijn deur kloppen.

Begin juli 2022 zette ik al mijn vooroordelen aan de deur en maakte ik een afspraak bij Shari Van Durme van Equilis, een expert op vlak van R+.

En ik was aangenaam verrast omdat mijn paarden heel snel gingen nadenken wanneer ik hen een vraagstuk voorlegde zoals het aanraken van een target. Ook waren ze super enthousiast en gemotiveerd en al heel snel begrepen ze dat het zoeken naar een antwoord de snelste weg was naar het voer (en niet in mijn zakken zitten :p) Wat ik ook ongelooflijk fijn vind, vooral bij werken in vrijheid, is dat de clicker (of een andere bridge), mij in staat stelt om gewenst gedrag nog gerichter aan te geven aan mijn paarden.

Daarnaast was ik best wel een beetje geschrokken van hoe snel het emmertje vol zat bij elk van mijn paarden – van jong tot hoog opgeleid! Het was confronterend en een beetje moeilijk om toe te geven hoe vaak ik signalen daarvan eigenlijk niet (h)erkende of zelfs soms negeerde, ondanks dat ik er al enorm attent op probeerde te zijn. Want in vrijheid wordt alles nog veel zichtbaarder omdat je geen fysieke hulpmiddelen hebt om je paard bij je te houden, of te corrigeren.

Laat ik Natural Horsemanship, dat vooral (maar niet uitsluitend) werkt met R- (pressure-release), nu volledig links liggen? Dat niet. Ook daar zie ik zeker nog steeds de waarde van en het is een trainingsmethode die ik heel erg goed beheers en mooie resultaten mee haal om paarden mee verder te helpen. Wat ik op dit moment wel kan zeggen is dat ik me wel verder ga verdiepen in trainen met R+ en hoe dit op zijn minst een aanvulling kan zijn van wat ik nu al ken en toepas!

Wordt dus sowieso vervolgd…

Om te onderzoeken bij jezelf: Hoe kijk jij naar andere paardensporttakken en naar andere trainingsmethodieken? Ben je er benieuwd naar? Merk je vooroordelen op?

Ik wens je een hele fijne dag en als je vragen hebt of iets met me wil delen, dan hoor ik het graag!

___

Wil je graag meer leren over werken in en aan veiligheid met je paard zodat jullie connectie en samenwerking verder groeien?
Of wil je andere combinaties leren begeleiden richting meer connectie en een betere samenwerking?

Neem dan eens een kijkje bij onze opleidingen!